ارزیابی سطح دی هیدروتستسترون و نسبت تستسترون به دی هیدروتستسترون با علائم بالینی و فنوتیپ متابولیک در بیماران با سندرم پلی کیستیک تخمدان

Abstract

این مطالعه به بررسی ارتباط بین سطح DHT و نسبت TT/DHT با علائم بالینی و فنوتیپ متابولیک بیماران PCOS پرداخته است. روش کار: این مطالعه مقطعی 30 بیمار مبتلا به PCOS است که بر اساس کرایتریای Rotterdam 2003 وارد پژوهش شده اند و از نظر علائم بالینی شامل آکنه، آلوپسی، هیرسوتیسم، وضعیت باروری، وضعیت قاعدگی، BMI، قند خون ناشتا، سطح انسولین و لیپید پروفایل و DHEAD و پرولاکتین سرم بررسی گردیده اند. برای بیماران سطح DHT و نسبت TT/DHT نیز ارزیابی شده است. همچنین مقاومت به انسولین بر اساس Homeostatic model assessment (HOMA-IR) ارزیابی گردیده است. یافته ها: در بیماران مبتلا به مقاومت به انسولین نسبت TT/DHT به طور معنی داری بیشتر بود. (P value<0.05) ولی این ارتباط با سطح DHT به دست نیامد. (P value>0.05) همچنین سطح FBS در بیماران به طور معتی داری با تسبت TT/DHT ارتباط داشت. (P value<0.05) در افرادی که قاعدگی منظم داشتند نسبت TT/DHT پایین تر از مبتلایان به الیگومنوره و آمنوره بود. (P value<0.05) همچنین با افزایش BMI سطح DHT به طور معناداری افزایش یافته است.(P value<0.05). سطح DHT و نسبت TT/DHT با سایر یافته های متابولیک و بالینی ارتباطی نشان ندادند (P value>0.05).