سنتز نانوپارتیکل های پلی کاپرولاکتون-پلی اتیلن گلیکول (PEG-PCL )حاوی کورکومین و بررسی اثرات آن روی رده سلولی MCF7 سرطان پستان

Abstract

امروزه نانوذرات به دلیل مزایایی نظیر افزایش فراهمی زیستی و حلالیت داروها و کاهش اثرات جانبی داروها مورد توجه زیادی هستند. کورکومین از ریزوم گیاه curcuma longa از خانواده ی زنجبیلیان به دست می آید، خواصی از جمله خاصیت ضد التهابی، ضد سرطانی، ضد باکتریایی و آنتیاکسیدانی دارد. اما علی رغم این خواص منحصر به فرد به دلیل لیپوفیلیسیتهی بالا و فارماکوکینتیک ضعیف، این گیاه نمیتواند مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین با تهیه فرمولاسیون های جدید از این گیاه، قادر به ارائه ی یک روش نوین در درمان سرطان خواهیم بود.هدفهدف از این مطالعه طراحی یک سیستم دارورسانی نوین برای کورکومین با استفاده از نانوپارتیکل های تری بلاک PCL-PEG-PCL به منظور غلبه بر فارماکوکینتیک ضعیف آن و بررسی اثرات آن روی رده سلولی MCF-7 می باشد.مواد و روش کاردر این مطالعه کوپلیمر تری بلاک به روش پلیمریزاسیون حلقه گشا سنتز شد و توسط FTIR و HNMR پیوندهای شیمیایی آن بررسی گشت. سپس کورکومین به روش امولسیون ساده در پلیمر بارگذاری شده و سمیت سلولی نانوذرات بر روی رده سلولی MCF-7 به روش MTT بررسی شد. در نهایت الگوی رهش کورکومین از نانوذرات در pH بدن و pH سلولهای سرطانی در دو دمای 37 و 40 درجه سانتیگراد مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها نتایج FTIR تشکیل پیوند استری بین گروه الکلی و اسیدی کوپلیمر و نتایج HNMR سنتز شدن کوپلیمر به صورت تری بلاک را تایید نمود. تصاویر SEM نشان داد که نانوذرات کروی بوده و اندازه بین 100-70 نانومتر دارند. همچنین کوپلیمر تاثیر چشمگیری بر میزان سایتوتوکسیسیتهی کورکومین در سلول های MCF-7 داشت. نتیجه گیری انتقال همزمان کوپلیمر تری بلاک PCL-PEG-PCL و داروی کورکومین احتمالا می تواند به عنوان یک سیستم درمانی موثر برای درمان سرطان پستان به کار گرفته شود.