بررسی اثر مواد آنتی میکروبیال بر روی باکتری انتروکوک فکالیس در رزین های پلی متیل متاکریلات (PMMA) ساخته شده توسط دستگاه پرینتر سه بعدی

Abstract

زمینه و هدف: هدف مطالعه ی حاضر، بررسی اثر مواد آنتی میکروبیال دی اکسید تیتانیوم، نمک کلرهگزیدین استات، دی اکسید سیلیکون و آموکسی سیلین در ترکیب با رزین PMMA خالص در روکش‌های موقت ساخته شده با پرینتر سه بعدی بر روی تعداد کلنی های باکتری انتروکوک فکالیس کشت شده، بود. مواد و روش اجرا: در اين مطالعه ی تجربی آزمایشگاهی، 50 نمونه ی رزین (10 نمونه در 5 گروه مطالعه) حاوی یک گرم از هر یک از مواد آنتی میکروبیال به همراه ۱۰۰ میلی لیتر رزین، با ابعاد 1×10×5 میلی متر توسط پرینتر سه بعدی با استفاده از رزین DETAX temp GmbH ساخته شدند. هر نمونه رزینی داخل یک چاهک میکروپلیت قرار داده شد. سوسپانسیون نیم فارلند از باکتری انتروکوک فکالیس به هریک از چاهک ها اضافه شد. پس از ورتکس نمونه ها، باکتری‌های اتصال یافته به رزین، جدا و کشت داده شدند. داده ها با استفاده از برنامه آماری SPSS نسخه 26 و آزمون آماری کروسکال-والیس و پس-آزمون بونفرونی، تجزیه و تحلیل شدند. (مقادیرP<0.05 معنی‌دار تلقی شد.) یافته ها: در این مطالعه، تعداد کلنی های انتروکوک فکالیس از بیشترین به کمترین به ترتیب مربوط به گروه های کنترل، دی اکسید تیتانیوم، دی اکسید سیلیکون، آموکسی سیلین و نمک کلرهگزیدین استات بودند. تعداد کلنی های باکتری بین سه گروه دی اکسید تیتانیوم، دی اکسید سیلیکون و کنترل (تمامی موارد P>0.05)، و نیز بین دو گروه نمک کلرهگزیدین استات و آموکسی سیلین تفاوت معنی داری با هم نداشتند (P>0.05)، در حالی که تعداد کلنی ها در گروه های نمک کلرهگزیدین استات و آموکسی سیلین بطور معنی‌داری کمتر از گروه های دی اکسید تیتانیوم، دی اکسید سیلیکون و کنترل بودند (تمامی موارد P<0.01). نتایج: با توجه به محدودیت‌های این مطالعه، افزودن مواد آنتی باکتریال نمک کلرهگزیدین استات و آموکسی سیلین به رزین‌های PMMA جهت جلوگیری از رشد کلنی‌های انتروکوک فکالیس، توصیه می گردد.