بررسی ارتباط درگیری نخاع با شدت بیماری و توان عملکردی در بیماران مولتیپل اسکلروزیس

Abstract

مولتیپل اسکلروزیس (MS) يك بيماري مزمن سيستم عصبي مركزي (CNS) است که به عنوان يكي از اختلالات ناتوان كننده، به‌ویژه در جوانان، مطرح می شود. مطالعات گذشته در حوزه‌ی ارتباط بین درگیری نخاعی با شدت بیماری در بیماران MS با نتایج متناقضی همراه بوده است. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین درگیری نخاعی (با استفاده از یافته های MRI) با شدت بیماری و توان عملکردی در بیماران مبتلا به MS بود. روش ها و مواد: در این مطالعه‌ی مقطعی، بیماران با تشخیص قطعی MS بر اساس معیار McDonald 2017، وارد شدند و برای ارزیابی توان عملکردی و شدت بیماری از معیارهای Expanded Disability Status Scale) ESDD)، Symbol digit modalities) test. SDMT)، Paced auditory serial addition test) PASAT)، Beck) depression inventory BDI), Comprehensive Fatigue Assessment) Battery for Multiple Sclerosis) CFAB-MS و Nine hole test استفاده شد. برای ارزیابی‌های آماری از نسخه‌ی ۲۷ نرم‌آفزار SPSS استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه تعداد ۳۴۶ بیمار مبتلا بهMS مورد بررسی قرار گرفتند که میانگین سن آنها برابر با ۸.۶۷۳۴.۲۴ سال بود و بازه‌ی سنی بیماران بین ۱۸ تا ۵۸ سال بود. از مجموع بیماران، تعداد ۸۸ (۲۵.۴%) نفر مرد و تعداد ۲۵۸(۷۴.۶ %) نفر نیز زن بودند. در این بررسی تفاوت بین بیماران با درگیری نخاعی (۲۷۰نفر) و بیماران بدون درگیری نخاعی (۷۶ نفر) از نظر طول مدت بیماری ، نوع بیماری و وضعیت ناتواتی بر اساس EDSS از نظر آماری معنادار بود(p-value<۰.۰۰۱). از نظر سن، جنسیت، فانکشن دست بیماران بر اساس 9-HPT، اختلالات شناختی بیماران بر اساس تست‌های SDMTو خستگی پاتولوژیک از نظر آماری معنادار نبود (p-value>۰.۰۵).