ارزیابی اثرات سدیم سلنیت و سو لفات منیزیم در تحمل و وابستگی به مورفین در موش سوری نر

Abstract

هدف از این مطالعه بررسی اثرات سدیم سلنیت و سولفات منیزیم در پیشگیری از تحمل و وابستگی در موش سوری بود.جهت ارزیابی دارو های فوق گروههای مختلف از موش سوری،در محدوده وزنی20 تا 30گرم تحت رژیمهای دارویی مورفین (30mgkg,ip) و مورفین+(30mgkg,ip) دوزهای مختلف سدیم سلنیت (0.16,0.4,0.8mgkg,ip)، مورفین +(30 mgkg,ip) دوزهای مختلف سولفات منیزیم(20,40,60mgkg,ip) و مورفین +(30mgkg,ip) تجویز توام سولفات سلنیت +(0.16mgkg,ip) سولفات منیزیم (mgkg,ip)20 روزانه یکبار به مدت 4 روز دریافت کردند. برای ارزیابی میزان تحمل ایجادشده در رژیمهای دارویی فوق اثرات ضد دردی ناشی از مورفین (9mgkg,ip) 24ساعت بعد از آخرین دوز تزریق شده مورفین (روز پنجم) در هر یک از گرو ههای کنترل و تست بااستفادهاز روش Hoteplateاندازه گیری شد. برای اندازه گیری میزان تاثیر گذاری سدیم سلنیت و سولفات منیزیم و یا ترکیبی از سولفات منیزیم+ و سدیم سلنیت در وابستگی،با تزریق نالوکسان (5mgkg,ip)،دو ساعت بعد ازآخرین دوزمورفین روز چهارم علائم قطع مصرف (تعداد پرش و ایستادن روی دو پا) ثبت گردید. نتایج حاصل نشان داد که،تجویز سدیم سلنیت و سولفات منیزیم قبل از تزریق روزانه مورفین تحمل و وابستگی به مورفین را به طور معنی داری کاهش می دهد. طبق نتایج می توان گفت که سدیم سلنیت و سولفات منیزیم به تنهایی یا با همدیگر می توانند بر روی کاهش علائم بی دردی و تولرانس ناشی از مورفین موثر باشند.البته جهت اخذ اثرات سینرژیستی احتمالی در انسان،مطالعات بالینی بیشتری در انسان مورد نیاز میباشد.