تعیین ارتباط سطح ویتامین D و اختلالات خواب در بیماران MS

Abstract

بیماری MS یک بیماری مزمن و پیشرونده سیستم عصبی مرکزی می باشد که با التهاب مزمن، تخریب میلین سلول‌های عصبی توسط سیستم ایمنی بدن و تشکیل پلاک‌هایی در مسیر عصبی مشخص می‌شود. اختلالات خواب یکی از موضوعات اصلی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) است ، اما معمولاً مورد غفلت قرار می گیرد. مواد و روش‌ها در یک مطالعه مقطعی ما بیماران مراحل اولیه MS (با مقیاس ناتوانی (EDSS <4 را انتخاب کردیم. پس از تعیین سطح ویتامین D در نمونه خون بیماران، پرسشنامه های معتبر فارسی شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ (PSQI)، شاخص شدت بی‌خوابی (ISI) و STOP-Bang برای بررسی ریسک آپنه انسدادی توسط بیماران پر شد. شرایط خواب بر اساس عوامل ذکر شده بین گروه‌های بیماران توصیف و مقایسه شد. همچنین، تأثیر سن، مدت بیماری و EDSS بر وضعیت خواب تعیین شد. نتایج این مطالعه برای بررسی کیفیت خواب، میزان بی خوابی و ریسک آپنه انسدادی در نمونه ای از بیماران مبتلا بهMS با ناتوانی خفیف طراحی و انجام شد. طبق بررسی‌های انجام شده، بر اساس پرسشنامه PSQI، 37.87% از بیماران MS از کیفیت خواب پایینی برخوردار بودند. همچنین در نمونه ما، بی خوابی بالینی با شدت متوسط به نسبت 10.67% و بی خوابی شدید به نسبت 1.94% مشاهده گردید. از نظر ریسک آپنه انسدادی فقط 1.94٪ از افراد نمونه ما دارای خطر بالا بودند. در بررسی ریسک فاکتورها، ارتباط قابل توجهی بین ویتامین D و وضعیت خواب یافت نشد. تفاوت معنی داری بین شاخص های خواب بررسی شده در مطالعه ما با ویتامین D وجود نداشت. نتیجه دوم مطالعه این بود که بین دو گروه از بیماران بر اساس سطح ویتامین D و میزان افسردگی بر اساس BDI تفاوت معنی داری وجود داشت (P=0.02). همچنین میان نمره شاخص افسردگی BDI و نمره ISI و PSQI رابطه معنی داری وجود داشت، اما EDSS ، سن و مدت بیماری بر شاخص های خواب در نمونه ما تأثیر نداشتند.