بررسی ارتباط بین میزان ویتامین D3 و BMI در زنان مبتلا به آلزایمر

Abstract

بیماری آلزایمر شایع ترین شکل زوال عقل در افراد سالمند است و با زوال عصبی پیشرونده نئوکورتکس انسان ارتباط دارد. مطالعات مختلف اهمیت ویتامین D و چاقی در بروز این بیماری را نشان داده اند. در همین راستا در مطالعه¬ی حاضر، میزان سطح سرمی ویتامین D و نیز شاخص توده بدنی (BMI) در بیماران مبتلا به آلزایمر آنالیز شده و مورد ارزیابی قرار گرفت. روش کار و مواد: در این مطالعه 50 بیمار زن مبتلا به بیماری آلزایمر (70.1±8.9 سال) و 50 زن سالم( 8.7±69.3 سال) به عنوان گروه کنترل وارد مطالعه شدند. میزان سرمی ویتامین D با استفاده از کیت اختصاصی الایزا اندازه گیری شد. BMI افراد نیز محاسبه شد. برای آزمون تفاوت میانگین دو گروه برای داده های کمی نرمال از آزمون پارامتری تی-تست مستقل و برای داده های کمی غیر نرمال از آزمون ناپارامتری من- ویتنی استفاده شد. جهت بررسی همبستگی میزان ویتامین D و BMI از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شد. کلیه آنالیزها با استفاده از نرم افزارهای GraphPad Prism نسخه 10.1.0 انجام شد. در آزمون های آماری 05/0p < معنی دار تلقی شد. یافته ها: در این مطالعه میزان BMI در گروه بیمار نسبت به گروه سالم به طور معنی داری بالا بود (4/3 ± 5/25 در مقابل 3/1 ± 1/23؛ 0.001>p). علاوه بر این میزان سرمی ویتامین D در افراد بیمار (m=19.53; IQR=13.95 , 54.05 ng/ml) به طور معنی داری(با 0.001>p) کمتر از افراد سالم (m=39.06; IQR= 30.97 , 44.15 ng/ml) می باشد .از طرفی در گروه کنترل و بیمار، همبستگی معکوس بین ویتامین D و BMI وجود داشت ولی این ارتباط معنی دار نبود.