اثر تمرین شنا بر آپوپتوز بافت ریه موش های دیابتیک نوع یک

Abstract

تاکنون اثر بخشی تمرین شنا در شرایط التهابی مختلف مثل دیابت نشان داده شده است . با این وجود مکانسیم اصلی که به وسیله آن تمرین شنا اثرات درمانی خود را نشان میدهد هنوز شناخته نشده است . بنابراین در این مطالعه اثر تمرین شنا بر بیان ژن های مرتبط با آپوپتوز در بافت ریه موش های دیابتیک نوع یک بررسی شد. روش کار: در این مطالعه ،32 سر موش سوری به 4 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل(C)، گروه تمرین شنا (Ex)، گروه دیابتی (D) وگروه دیابتی+تمرین شنا (D+Ex). در گروههای دیابتی ، به منظور القا دیابت ، تک دوز استرپتوزوتوسین(50 mg / kg) به صورت داخل صفاقی تزریق شد .دو هفته بعد از القا دیابت ، تمرین شنا به مدت چهار هفته ، هر هفته سه روز انجام شد.دو روز بعد از آخرین تمرین شنا ،حیوانات کشته شدند و بافت ریه خارج شد.آنها جهت بررسی های پاتولوژیک از رنگ آمیزی هماتوکسیلین – ائوزین استفاده شد. بیان ژن IL-1β و ژنهای مرتبط با آپوپتوز به روش real-time PCR اندازه گیری شد . یافته¬ها: نتایج این مطالعه نشان داد که القا دیابت نوع یک باعث بروز تغییرات پاتولوژیک و افزایش بیان ژنهایIL-1β ،Caspase-3 و Bax و کاهش بیان ژن Bcl-2 در بافت ریه گروه های دیابتی در مقایسه با گروه کنترل میشود . تمرین شنا در گروه D+Ex باعث تعدیل این تغییرات نسبت به گروه D شد.