بررسی اثر دیوسژنین در مهار پیشروی سلولی سرطان پستان و بیان ژنهای متاستاتیکMMP2 ،c-Myc ،K-Ras و MMP9

Abstract

اخیراً، مطالعات مختلف بر روی پتانسیل درمانی دیوسژنین، به عنوان یک ساپونین استروئیدی، در بدخیمی‌های مختلف انسانی، از جمله سرطان سینه، متمرکز شده‌اند. با این حال، مکانیسم های اساسی در اثرات ضد سرطانی با واسطه دیوسژنین هنوز به طور کامل شناخته نشده است. بنابراین، مطالعه حاضر به بررسی اثر دیوسژنین بر متاستاز و آپوپتوز ناشی از دوکسوروبیسین در سلول های MCF-7 پرداخته است. مواد و روش ها سلول های MCF-7 با دوکسوروبیسین ، دیوسژنین و ترکیبی از هر دو تیمار شدند و زنده ماندن سلولی با روش MTT ارزیابی شد. بیان mRNA نشانگرهای مهم متاستازی شامل MMP-2، MMP-9، c-Myc و K-Ras با استفاده از واکنش زنجیره‌ای پلیمراز کمی زمان واقعی (qRT-PCR) ارزیابی شد. برای بررسی آپوپتوز نیز از روش فلوسایتومتری استفاده شد. نتایج دوکسوروبیسین منجر به مهار قابل توجهی از تکثیر سلولی به روش وابسته به دوز شد. ترکیب دیوسژنین و دوکسوروبیسین منجر به مهار معنی دار تکثیر سلول ها در مقایسه با تک تیمارها شد (05/0>P). دیوسژنین همچنین از طریق مهار میزان بیان نشانگرهای متاستازی از جمله MMP-2، MMP-9، c-Myc و K-Ras ، باعث مهار معنی دار متاستاز سلول های MCF-7 شد. علاوه بر این، دیوسژنین آپوپتوز ناشی از دوکسوروبیسین را در سلول های MCF-7 افزایش داد.