بررسی تغییرات داپلر شریان نافی پس از تجویز بتامتازون در جنین های در معرض زایمان زودرس

Abstract

با توجه به تناقضات موجود در نتایج مطالعات مختلف، بر آن شدیم که در راستای ارتقای اطلاعات در زمینه استفاده از کورتیکواستروئیدها به منظور بلوغ ریه در زایمان زودرس مطالعه حاضر را با هدف ارزیابی تغييرات داپلر شريان نافي پس از تجويز بتامتازون در جنين هاي در معرض زایمان زودرس ارزیابی کنیم. امید است که نتایج این طرح، راهگشای مطالعات بعدی و اقدامات درمانی مفید، با کم‌ترین عارضه در این زمینه باشد. روش کار: مطالعه ی حاضر از نوع مقطعی ( cross sectional) می باشد که در سال 02-‏‏1401 در بیمارستان الزهرا در شهر تبریز انجام گرفت. ‏در ابتدا شرح حال و اطلاعات دموگرافیک از مادران گرفته شد. این اطلاعات شامل موارد زیر بود:‏ سن مادر، سن جنین، جنس جنین، پاریتی، گراویدیتی، سابقه سقط، نوع حاملگی، بیماری های زمینه ای مادر و ‏استفاده از دارو ها. ‏ سپس مادران بنا به تجویز پزشک متخصص زنان، کورتیکواستروئید تجویز شده را به صورت دریافت دو دوز ‏تزریقی، 12 میلیگرم بتامتازون به صورت داخل عضلانی و با فاصله ی 24 ساعت می باشد، دریافت نمودند. بررسی¬های سونوگرافی داپلر بلافاصله قبل از تزریق ها و 24 ساعت بعد از تکمیل دریافت بتامتازون انجام ‏گرفت و شکل ‏موج سرعت جریان خون (Blood flow velocity waveforms) از شریان نافی به دست آمد. سپس ‏متغیرهایی شامل ‏Pulsatility Index‏ (‏PI‏) و ‏Resistance Index‏ (‏RI) محاسبه گردید. ‏ شکل موج سرعت جریان خون از شریان نافی در قسمت میانی شناور آزاد بند ناف ثبت شد. هدف اولیه ‏مطالعه، تشخیص تغییرات در شاخص‌های داپلر قبل و بعد از تجویز بتامتازون بود. نتایج: نتایج نشان داد که RI و PI پس از تزریق بتامتازون تغییرات معنی‌داری داشته‌اند (P-value < 0.05) که بهبود جریان خون نافی را نشان می‌دهد، در حالی که PSV تفاوت معنی‌داری نداشت (P-value > 0.05). این یافته‌ها به اهمیت بررسی تغییرات داپلر شریان نافی در ارزیابی اثرات داروهای مختلف در بارداری‌های پرخطر اشاره دارد.