ارتباط ابتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری با سطح کالپروتکتین مدفوع

Abstract

هلیکوباکتر پیلوری یکی از شایع‌ترین عفونت‌های باکتریایی انسان و از مهم‌ترین عوامل ابتلای به گاستریت مزمن ، زخم‌های معده و دئودنوم، لنفوم و سرطان معده است. اخیرا مطالعات بیانگر ارزش تشخیصی بررسی میزان کالپروتکتین مدفوعی در بیماری های مختلف گوارشی می¬باشند. بنابراین هدف این مطالعه ارزیابی سطوح کالپروتکتین مدفوع در بیماران مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری است که ابتلا به هلیکوباکتر پیلوری و درجه¬ی گاستریت و دئودنیت در آن‌ها توسط روش‌های پاتولوژی اثبات‌شده است. روش کار: در این مطالعه 120 مورد بیمار تحت بررسی قرار گرفتند. تمام بیماران مراجعه‌کننده به بخش اندوسکوپی بیمارستان کودکان که دارای معیارهای ورود بودند (گروه سنی 3 تا 16 سال که دچار دل¬درد، نفخ، تهوع، استفراغ و یا اختلال رشد بودند) و نیاز به اندوسکوپی داشتند وارد مطالعه شدند. هم‌زمان با آن نمونه¬ی مدفوع جهت بررسی کالپروتکتین مدفوع به آزمایشگاه ارسال گردید. بیماران به دو گروه مبتلا به هلیکوباکتر پیلوری و بدون ابتلا به هلیکو¬باکتر پیلوری تقسیم شدند. در پایان این مطالعه، این دو گروه ازنظر سطح کالپروتکتین مدفوع با یکدیگر مقایسه شدند. به این صورت که داده¬های به‌دست‌آمده از مطالعه با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS ورژن 18 موردبررسی و تجزیه‌وتحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: میزان هلیکوباکتر پیلوری در تعداد 60 بیمار (50 %) مثبت بود. بیماران ازنظر کالپروتکتین مدفوعی بررسی شدند که نتیجه بررسی در 58 مورد (3/48 %) مثبت بود. از بین بیمارانی که هلیکوباکتر پیلوری مثبت داشتند تعداد 32 بیمار (3/53%) سطح کالپروتکتین بالاتر از 50 µg/g داشتند درحالی‌که صرفاً در 26 بیمار (3/43%) از بیمارانی که هلیکوباکتر پیلوری منفی داشتند سطح کالپروتکتین بالاتر از 50 µg/g بود (237/0 =P-value ). بررسی منحنی ROC نشان داد که کالپروتکتین مدفوعی ارتباط ضعیف و درنتیجه قابلیت ضعیفی در تشخیص وجود هلیکوباکتر پیلوری دارد (AUC=0.398 95%CI = 0.297 – 0.499, P= 0.054). لیکن ازنظر وجود دئودنیت، کالپروتکتین مدفوعی توان تشخیصی مناسبی داشت (AUC=0. 718 95%CI = 0.624 – 0.812, P= 0.001). همچنین ازنظر وجود گاستریت (مزمن یا حاد)، کالپروتکتین مدفوعی توان تشخیصی متوسطی داشت (AUC=0. 621 95%CI = 0.515 – 0.728, P= 0.032).