بررسی میزان استحکام باند برشی در باز سازی دندان های سانترال تروماتیزه دایمی به روش اتصال مجدد قطعه شکسته با استفاده از باندینگهای خود اچ کننده و باندینگ ها با اچ مجزا

Abstract

به طور كلی 22-18% از تروماهای وارده به بافتهای سخت‌دندانی، مربوط به شكستگی تاج دندانهای قدامی دائمی است هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسهی استحكام باند برشی در دندانهای سانترال ماگزیلا است كه در آن لبهی اینسیزال شکسته با استفاده از نسل‌های مختلف باندینگ باند شده است.مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 45 عدد دندان سانترال ماگزیلا به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش و یك گروه كنترل قرار گرفت. از فاصلهی 5 میلی متری لبهی اینسیزال دندانهای موجود در گروه آزمایش، با استفاده از دیسك الماسی برش داده شد. سپس چمفر به عمق نیم میلیمتر دور تا دور ناحیه شکسته شده ایجاد گردید. در گروه اول قطعه بریده شده با استفاده از باندینگ Single bond، گروه دوم با استفاده از باندینگ Clearfil SE Bondو گروه سوم با استفاده از باندینگ Clearfil S3 Bond مجدداً چسبانده شدند. سپس حداكثر نیروی لازم جهت ایجاد مجدد شكست در لبهی اینسیزال با استفاده ازUniversal machine testing اندازه گیری شد و پس از محاسبهی استحكام باند برشی برحسب مگاپاسكال، مقایسهی میان گروه‌های مختلف با استفاده از نرم‌افزارآماری SPSS17 و آزمون‌های kruskal-wallis و Mann-whitney صورت گرفت.یافته ‌ها: میانگین و انحراف معیار استحكام باند برشی در گروه اول: 43/1±89/38، در گروه دوم: 84/1±15/37 و در گروه سه: 33/1±63/37 مگاپاسکال بود. اختلاف آماری معنی داری بین گروههای مختلف وجود داشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد كه دوباره چسباندن قطعهی شكسته شده با استفاده از باندینگ Single bond بیشترین میزان استحكام باند برشی را ایجاد میكند اما اختلاف معنی داری بین باندینگ‌های نسل ششم و هفتم مشاهده نگردید.