Browsing by Issue Date, starting with "1393"

Filter results by year or month

Now showing 1 - 20 of 629

تعیین شاخص های بومی ارزیابی حاکمیت بالینی درحیطه های مدیریت خطر واثربخشی بالینی و اندازه گیری شاخص های مراقبت های ویژه قلبی دربیمارستانهای استان آذربایجان شرقی
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز،دانشکده مدیریت واطلاع رسانی پزشکی, 1392/12/27) اعظمی اغداش, صابر; غفاری, صمد; مدیریت; تبریزی, جعفرصادق; صادقی, همایون
چکیده فارسی مقدمه:ارزیابی عملکرد حاکمیت بالینی نیازمند شاخص های اختصاصی ومناسب هرکشور می باشد.هدف ازمطالعه حاضر تدوین شاخص های حاکمین بالینی درحیطه هی مدیریت خطر واثربخشی بالینی و ارزیابی آنها دربخش های مراقبت های ویژه قلبی بیمارستان های استان آذربایجان شرقی می باشد. روش کار:مطالعه حاضر درطی 7 مرحله انجام گرفته است.1)مرور متون جامع جهت شناسایی شاخص های موجود.2)پانل خبرگان (100ساعت -نفر).3)چهارمصاحبه نیمه ساختاریافته.4)دومرحله فن دلفی(با33خبره).5)پانل خبرگان نهایی(با7خبره).6)تدوین شاخص های بخش مراقبت های ویژه قلبی (بااستفاده ازمرورمتون،پانل خبرگان،مصاحبه نیمه ساختاریافته ودو مرحله فن دلفی(.7)ارزیابی شاخص های بخش مراقبتهای ویژه قلبی با استفاده از2000پرونده پزشکی بیماران قلبی - عروقی و 20بخش مراقبتهای ویژه قبی در 17بیمارستان استان آذربایجانشرقی. نتایج:بااستفاده ازمرورمتون،361شاخص استخراج گردید(129شاخص درحیطه مدیریت خطر در4بعد و 232شاخص درحیطه اثربخشی بالینی در18بعد).بعدازبرگزاری پانل خبرگان و مصاحبه ها ،تعداد شاخص ها به 168شاخص(65شاخص درحیطه مدیریت خطردر4بعدو103شاخص درحیطه اثربخشی بالینی در128بعد)کاهش یافت.بقعدازاجرای دومرحله فن دلفی 4شاخص دیگر کنارگذاشته شد.درنهایت بعدازبرگزاری پانل خبرگان نهایی 133شاخص (43شاخص درحیطه مدیریت خطر در4بعد و 70شاخص درحیطه اثربخشی بالینی در11بعد).بعد از تعیین شاخص های حاکمیت بالینی ،40شاخص ارزیابی کیفیت مراقبتهای بخش مراقبتهای ویژه قلبی با استفاده ازمرورمتون،یک جلسه پانل خبرگان ،دومصاحبه و دومرحله فن دلفی تدوین گردید. در ارزیابی بخش های مراقبتهای ویژه قلبی،57.2%شرکت کنندگان را مردان تشکیل می دادند،سکته قلبی (MI(بیشترین عامل بستری شدن شرکت کنندگان بود.درحالت کلی 202(10.1%)مرگ اتفاق افتاده بود.پرفشاری خون ودیابت مهمترین بیماری های همراه بودند.میانگین زمانی بستری شدن تامرگ بیماران 1.28روز بود.میانگین زمان شروع علایم تا رسیدن به بیمارستان 623دقیقه بود. نتیجه گیری:شاخص های تدوین شده برای ابعاد مدیریت خطر و اثربخشی بالینی ازحاکمیت بالینی می توانند ازسوی ارائه دهندگان خدمات سلامت به عنوان ابزاری برای ارزیابی و ارتقای مداوم عملکرد خود مورد استفاده قرار گیرند.ارزیابی شاخص های کیفیت خدمات ارائه شده به بیماران بستری دربخش های مراقبته های ویژه نشان دادکه نیازمند مداخلات ارتقای کیفیت دراین زمینه ضروری می باشد. کلمات کلیدی:تدوین، ارزیابی،حاکمیت بالینی،شاخص،مدیریت خطر،اثربخشی بالینی ،بخش مراقبتهای ویژه قلبی
بررسی میزان و فاکتورهای مستعد کننده بیقراری و اضطراب در بیماران سالخورده تحت بیحسی اسپاینال
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1393) پریش, مسعود; طالبی مقدم, مهناز; عابدینی, نقی
Introduction: Spinal anesthesia because of its feasibility and high rates of success, is one of the most common methods in regional anesthesia. Performing this method in elderly patients may come along with some complications including hypotension, hypothermia, agitation, and anxiousness. Almost 50% of patients are anxious before undergoing regional blocks. Materials and methods: This study has been performed on 102 patients over 65 years of age, who were supposed to undergo lower limb surgery. Then the rate of agitation and anxiousness and the predisposing factors were evaluated. All the patients were readied with routine method for performing spinal block and then spinal anesthesia were performed. During the surgery any kind of alterations in behavior and developing anxiety and agitation were recorded. All the data, retrieved from this study were analyzed using SPSS15 software. Results: The prevalence of agitation in this study was 28.4%. Agitation included symptoms like movements of hands (41.37%), pain (27.58%), anxiousness (17.24%), feeling cold (6.89%), and fear of surgery (6.89%). Regarding the information after statistical analysis, there were no significant relations between developing agitation or anxiousness with other variables. Other variables in this study were age, sex, location of surgery, level of anesthesia, tourniquet, amount of bleeding, patients position, SPO2, comorbidities, duration of surgery, and blood pressure changes during the surgery., مقدمه: بی حسی نخاعی به علت سهولت انجام و بالا بودن میزان موفقیت جزو شایع ترین روش های بی حسی رژیونال می باشد. انجام این روش در افراد سالخورده با احتمال بروز عوارضی از قبیل افت فشارخون ، هیپوترمی، آسیب ناشی از استئوپروز ، آژیتاسیون و اضطراب همراه می باشد. حدود 50% بیماران در قبل از انجام بلوک رژیونال مضطرب هستند.موارد و روشها: این مطالعه که بر روی 102 بیمار بالای 65 سال کاندید عمل جراحی اندام تحتانی انجام شد و میزان شیوع بیقراری و اضطراب و عوامل مستعد کننده آن مورد ارزیابی قرار گرفتند. کلیه بیماران با جهت برقراری بلوک اسپاینال آماده شده و با داروی بوپیواکایین 5/0% تحت بی حسی نخاعی قرار گرفتند. در حین عمل جراحی هر گونه تغییر در رفتار و ایجاد اضطراب و بیقراری ثبت گردید. داده های به دست آمده از مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS 15 مورد تحلیل قرار گرفتند.نتایج: میزان شیوع بیقراری در این مطالعه 4/28 درصد بوده است. انواع بیقراری بترتیب شیوع شامل حرکت دادن دست 37/41 درصد، درد 58/27 درصد، اضطراب 24/17 درصد، احساس سرما 89/6 درصد، ترس از عمل و ایجاد اضطراب 89/6 درصد می باشد. با آنالیز آماری اطلاعات بدست آمده از مطالعه، رابطه ایجاد بیقراری یا اضطراب با هیچکدام از متغیر ها از لحاظ آماری اختلاف معنادار نبود. متغیرهای بررسی شده در این مطالعه شامل سن، جنسیت، محل عمل، سطح بی حسی، تورنیکه، میزان خونریزی، پوزیشن بیمار،SaO2 ، بیماریهای همراه، طول مدت جراحی و تغییرات فشار خون حین جراحی می باشد.
نتایج بالینی دراز مدت جراحی های ارتوپدیک اندام تحتانی در فلج مغزی اسپاستیک از نظر افزایش میزان تحرک(آمبولیشن
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1393) برزگر, محمد; گنج پورثالث, جعفر
The purpose of this study was to evaluate the results of surgical treatment of orthopedic soft tissue of the patient's cerebral palsy. In the a descriptive analytical study, 100 patients with spastic cerebral palsy under lower limb soft tissue procedure were evaluated. Functional ability, standing and walking pattern, and range of motion of the ankle joint is examined. In this study, 100 patients, mean age 9.5 4 years, including 68 males and 32 female were studied. Inability to stand independently was at 29% and the ability to walk independently at 71% of the preoperative and postoperative was 5% and 95% . The rate of postoperative equinus gait 13%, and calcaneal deformity has been created 9%. The overall recurrence rate after two years, 29% and overcorrection has been 8%. In terms of functional performance between before and after surgery, there was no statistically significant difference.
اپیدمیولوژی سل در دهه اخیر در استان آذربایجان شرقی (90-1380)
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1393) زینال زاده, علی حسین; کوشا, احمد
Background and Purpose: Nowadays, despite the dramatic advancements in effective drugs and diagnostic tools tuberculosis (TB) remains one of the leading killer diseases of the developing world, and ranks as the second leading cause of death from an infectious disease worldwide, after the human immunodeficiency virus (HIV). The incidence of TB has been increasing over the past decades because of poverty, immune system suppressive diseases and AIDS. This study was conducted to evaluate the epidemiologic status of Tuberculosis and its associated risk factors in East Azerbaijan province during 2001-2011. Methods and Materials: This study was performed as a descriptive-analytic and community based , on TB patient's diagnosed during 2001 to 2011 in East Azerbaijan Province. The data obtained from TB patient's documented files. Data analysis has been done by SPSS software and Excel1 2010. Results: TB incidence rate during 2001-2004 decreased and during 2004-2010 hasn't significant increasing or decreasing trend and in 2011 increased. Lowest incidence rate were observed in 2006 (6.8 per 100000) and the highest rate were observed in 2001 (11.9 per 100000). A total of 3283 TB patients (1994 polmunary TB and 1289 Extra polmunary TB ) were diagnosed during 2001-2011. Mean age of injured population was 51/26 20.8 and mean weitht of them was 58/06 14/8 kg. 45% of the patients (1474 persons) were males and 55% (1809 persons) were females. TB cases were maximum among 15-44 years group (34.6%) and then over 65 years (33%) and minimum infection reported among under 15 years group (2.7%). 68% of the patients were lived in urban area 30.9% lived in rural area and less than 0/1% were non-iranian.19 person ( less than 1 %) had prison history.Out of the total cases, 61% (1994 persons) were pulmonary tuberculosis and %39 (1289 persons) were extrapulmonary. In pulmonary TB patiants 1556 persons ( 78% ) were smear positive and 438 persons ( 22 % ) were smear negative. In smear positive patiants 1498 persons were new cases and 58 persons were relapsed cases. Tuberculosis lymphadenitis was the prevalent form of extrapulmonary tuberculosis fallowed by tuberculosis of the bone , Tuberculosis of pleural in the order.The most risk factors and co-morbidities were diabet mellitus in 70 patianst (3.7%) and chronic renal failure in 20 patiants (1.1%).The treatment success rate was 87.34% ,treatment failure rate was 0.54% and the deat rate was 10.26%., زمینهوهدف:هرچند در سالهای اخیر به دنبال پیشرفتهای علم پزشکی درزمینه تشخیص و درمان و اجرای برنامه های کنترلی توسط سازمان جهانی بهداشت، از شدت بروز بیماری سل در سراسر جهان کاسته شده است، ولی کماکان سل دومین علت عمده مرگ و میر ناشی از بیماریهای عفونی تک عاملی پس از ایدز می باشد و یکی از مهمترین علل مرگ و میرمخصوصا در کشورهای در حال توسعه میباشد. به عللی نظیر ایدز، فقر و مقاومت آنتی بیوتیکی، سل مجددا به عنوان یک بیماری بازپدید مطرح شده است.اینمطالعهبهمنظوربررسیشاخصهایاپیدمیولوژیکبیماریسلوتعیینروندبروزسلدراستانآذربایجانشرقیطیسالهای90-1380 صورتگرفته است.روشکار:در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر اجتماع(Community Based Study)، کلیه موارد مبتلا به سل طی دوره ده ساله90-1380 که در مرکز بهداشت استانثبت شده اند مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج:روند بروز سل در استان آذربایجان شرقی از سال83-80 نزولی و از سال 83 الی 89 سیر تقریبا ثابت و در سال 90 افزایش مختصری داشته است. بیشترین میزان بروزدر سال 80 به میزان 9/11 مورد در هر 100 هزار نفر جمعیت و کمترین میزان در سال 85 به میزان 8/6 مورد در هر 100 هزار نفر جمعیت بود.تعدادکلبیمارانمبتلابهسلثبت شده 3283 نفربا میانگینسنی 8/20 26/51 سالباحداقلسنیکسالوحداکثر 95 سالبود. 1809 نفر (55%) زنو 1474 نفر (45%) مردبودندمیانگینوزنیبیماران 8/14 06/58 کیلوگرمبود. شایعترینسنابتلا 15-44 سال (6/34%) وسپسسنینبالای 65 سالگی (33%) بود وکمترینموارددرسنینزیر 15 سالگی (7/2%) مشاهده شد. 68%شهرنشینو 9/30%روستانشین، 8/0%عشایروکمتراز 1/0% تابعیتغیرایرانیداشتند. تعداد 19 نفر (کمتراز 1%) سابقهزندانداشتند.ازکلمبتلایان 1994 نفر (61 %) مبتلابهسلریویو 1289 نفر (39%) مبتلابهسلخارجریویبودند. درمبتلایانبهسلریوی، 1556 نفر (78%) اسمیرمثبتو 438 نفر (22%) اسمیرمنفیبودند. دربینمبتلایانبهسلریویاسمیرمثبت 1498 موردجدیدو 58 نفربهدنبالعودبیماریمراجعهکردهبودند. شایعترینمحلهایدرگیریخارجریویبهترتیبغددلنفاوی،استخوانوپلوربود.شایعترین فاکتور خطر همراه دیابت در 70 بیمار (3.7%) و سپس نارسایی مزمن کلیه در 20 بیمار( 1.1%) بود. میزانموفقیتدرمان 34/87 درصد،شکستدرمان 54/0 درصدومیزانمرگ 26/10 درصدارزیابیشد
بررسی اصول فارماکوکینتیک در آنتی بیوتیک درمانی کودکان زیر 6 سال
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1393) زرین تن, محمدحسین
توجه به اصول فارماکوکنتیک دردارودرمانی ازاهمیت ویژهای برخورداراست.کاربرداین مقوله دراستفادهازآنتی بیوتیک هااهمیت بالاتری نیزمیتواندداشته باشدزیراکه اینداروهااهمیت ویژه ای درکنترل بیماریهای عفونی بخصوص بیماریهای غفونی اطفال دارند.به طوری که درطول پایاننامه اخیرگزارش شده است توجه به فارماکوکنتیک درواقع اصولی نمودنتجویزداروهادربدن می باشد. درپایاننامه حاضرباتوضیح اجمالی درشرح اصول فارماکوکنتیک بیماریهای عفونی کودکان داروهای مصرفی دربیماریهای عفونی وتداخلات آنهابایکدیگروهمچنین سایرداروهای تجویزی پرداخته شده است وسپس نتایج بررسی تعداد100پرونده جمع آوری شدهازمرکزپزشکی کودکان که درطول3 ماهو11روزتشکیل گردیده بودندپرداخته شده است.مشخص شدکه نسبت به کاربرداصول فارماکوکنتیک دربرخوردبادرمان بیماریهای عفونی توجه کمتری شده است.ومثلاسن وجنس بیماران کهاهمیت زیادی در دارودرمانی داردبه طورکافی موردتوجه قرارنگرفتهاند.تداخلات دارویی بین آنتی بیوتیکهابا یکدیگروهمچنین تداخلات آنهاباسایرداروهامشخصاوجودداشته است. بهنظرمیرسد کهلزومآگاهی دادن نیازمندی بهتوجه همکاران محترم پزشکازیک طرف وهمچنینپرستاران دردقت درمصرف آنتی بیوتیکهاوجودداشته باشدکه طبعادانشکدههای مربوطه ملزمبهاقدامدراین زمینه می باشند.
تهیه فرمولاسیون مایع به جامد کار با مازپین به منظورافزایش سرعت انحلال
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1393) جوادزاده, یوسف; نخودچی, علی
کاربامازپین از جمله داروهای نامحلول در آب است که جذب خوراکی آن توسط سرعت انحلال محدود می شودبنابراین افزایش سرعت انحلال کاربامازپین ممکن است و وسعت بازدهی بدنی این دارو را افزایش دهد تکنیک مایع به جامد (Liquisolid)یک روش جدید و مناسب برای افزایش سرعت انحلال داروهای کم محلول در آب محسوب می شود.به همین منظوراقدام به تهیه سیستم های مایع به جامد از داروی کاربامازپین شد. هدف،بررسی کارایی روش مایع به جامد در افزایش سرعت انحلال داروهای نا محلول در آب با دوز درمانی بالا نظیرکاربامازپین می باشد.برای تهیه سیستم های مختلف مایع به جامد از کاربامازپین،از میکروکریستالین سلولز(اویسل)ولاکتوزمونوهیدرات به عنوان حامل و از سیلیکون دی اکسید کلوئیدال(سیلیکا) به عنوان ماده پوشاننده،بانسبت های15 و 20حامل به پوشاننده استفاده شد. برای تهیه Liquid medication سیستم های مایع به جامد ازPEG 200 به عنوان حلال و نیز پلیمرهای PVP ،HPMC ،PEG 35000 استفاده گردید. فرمولاسیون های مایع به جامد نهایی به دو شکل پودر و قرص فرموله و برای مقایسه نتایج به دست آمده اقدام به تهیه مخلوط های فیزیکی و قرص های پرس مستقیم0 (DC)از داروشد.سیستم های مایع به جامد تهیه شده به صورت invitro توسط تست انحلال ،تفرق اشعه (XRD) X وکالریمتری DSC مورد ارزیابی قرار گرفته و با مخلوط های فیزیکی و پودر خالص کاربامازپین مقایسه گردیدند.جریان پذیری سیستم های پودری و زمان دزانتگراسیون قرص ها مورد بررسی قرار گرفته،اثرات تغییر مقدار اجزای مختلف بر روی پروفایل انحلال، در بهترین فرمولاسیون مایع به جامد بررسی شد.نیز 6ماه بعد از تهیه سیستم های مایع به جامد اثرات گذشت زمان بر روی سختی قرص هاو پروفایل انحلال دارو از آنها مطالعه گردید.در سیستم های پودری مایع به جامدتهیه شده با هر دو حامل (اویسل و لاکتوزمونوهیدرات)به جز پودرهای تهیه شده با پلیمرHPMC،سرعت رهش دارو نسبت به مخلوط های فیزیکی مربوط به همان حاملها تسریع شد. قرص های مایع به جامد تهیه شده با حامل اویسلوحاوی پلیمرPVPسرعت انحلال کاربامازپین را نسبت به قرص های DCافزایش دادندو با افزایش مقادیر PVP مقدار رهش دارو از قرص های مایع به جامد نیز افزایش یافت. در قرص های مایع به جامد تهیه شده با لاکتوز مونوهیدرات هیچ افزایشی در سرعت انحلال کاربامازپین دیده نشد. در بررسی طیف های DSC ،XRD مربوط به فرمولاسیون های مایع به جامد هیچگونه تغییر پلیمرفی دارو و یاتداخل و تشکیل کمپلکس بین دارووسایر اجزا مشاهده نشد.بعدازگذشت6 ماه نیزهیچ تغییری در سختی و پروفایل انحلال قرص های مایع به جامد ایجاد نگردید.استفاده از روش مایع به جامد موجب افزایش سرعت انحلال داروی کاربامازپین گردید.طبق نتایج بهدستآمده،می توان از این روش برای بهبود پروفایل انحلال داروهای نامحلول در آب با دوز درمانی بالا استفاده کرد.
اندازه گیری تاثیر بلوک های سرب و سروبند بر دز عمقی و مقایسه آن با داده های سیستم طراحی درمان
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1393) فرج الهی, علیرضا; الله بوذرجمهری, فتح
Introduction: Shielding methods in radiotherapy because of delivering accurate dose to cancer tissues and avoiding unnecessary dose to normal tissues is very important. The shielding methods are: Lead blocks, Cerrobend blocks and Multi Leaf Collimator. Although MLCs have relative advantage, but its high cost and installing on modern accelerators, use of them is not usual in Iran. Because of block edges friction result of repetitive use of Lead blocks, operator errors and consumption time, the Cerrobend block has more advantage than Lead blocks. In this study the effect of these two shielding methods on central axis and surface dose in clinical conditions has been investigated. Materials and methods: Tumor dose, maximum depth dose and surface dose in head, neck and pelvis which treated by Cobalt unit and linear accelerator were measured. The dosimetry was achieved by Farmer ionization chambers and TLD in condition of Lead and Cerrobend block shielding. Results: Absorbed dose tumor were measured in head and neck area with ionization chamber for Lead and Cerrobend blocks was 94.27, 87.72 cGy and dose at maximum depth with TLD was 115, 114.08 cGy and Skin dose was 111.96, 109.13 cGy respectively. Also measured dose at Tumor pelvis which treated by 6MV for Lead and Cerrobend blocks was 84.05, 83.62 cGy respectively so, Dose distribution in condition of Lead and Cerrobend block shielding was not significant different., در این مطالعه اثر استفاده از بلوک‌صهای سروبند و سرب در دز تومور و توزیع دز مورد مقایسه قرار گرفته است.مواد و روش کار: دز در عمق تومور، دز ماکزیمم و دز پوست برای بیماران با تومورصهای سر و گردن و شکم و لگن که تحت پرتودرمانی با کبالت و شتاب‌صدهنده‌صهای با انرژی متوسط و پائین قرار میصگرفتند با حفاظصگذاری بلوک سرب و سروبند اندازه‌صگیری شد. دزیمتریصها به وسیله اتاقک یونساز فارمر و ترمولومینسانس انجام شد. یافته‌صها: برای بیماران با تومور سر و گردن تحت درمان با کبالت دز در عمقی که تومور واقع شده با کمک اتاقک یونساز برای بلوک سرب و سروبند به ترتیب 27/94 و 72/87 سانتی گری و در عمق ماکزیمم با کمک ترمولومینسانس به ترتیب 115 و 08/114 سانتی گری و در سطح پوست به ترتیب 96/111 و 13/109 سانتی گری اندازه‌صگیری شد. همچنین در انرژی 6 دز در عمق تومور ناحیه شکم و لگن برای بلوک سرب و سروبند به ترتیب 05/84 و 62/83 سانتی گری به‌صدست آمد، لذا توزیع دز در استفاده از بلوک‌صهای ثابت سرب و بلوک‌صهای اختصاصی سروبند در شرایط بالینی بیماران حاکی از عدم اختلاف معناصدار بین این دو روش حفاظصگذاری است.
تاثیر کلارگردنی بر تهویه بیماران ترومایی با امتیاز گلاسکو کمای 15 با استفاده از کاپنوگرافی
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1393) محرم زاده, پیمان; رحمانی, فرزاد; پورآقایی, محبوب
The aim of this study was evaluation of the effect of neck collar in traumatic patients` ventilation with Glasgow Coma Scale 15 by Capnography. In a interventional and before after study that performed in emergency department of Tabriz university of medical science, effect of neck collar in traumatic patients` ventilation with Glasgow Coma Scale 15 by Capnography was evaluated. 65% of patients were male and 35% of them were female. Mean ET-Co2 of patients by Capnography without neck collar was 34.62 4.46 and mean ET-Co2 of patients by Capnography with neck collar was 34.21 = 2.31. Mean respiratory rate without neck collar was 16.82 6.89 and mean respiratory rate of patients with neck collar was 17.69 3.90. Mean O2 Sat. of patients without neck collar was 95.45 3.08 and mean respiratory rate of patients with neck collar was 95.56 1.70., هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر کلار گردنی بر تهویه بیماران ترومائی با امتیاز گلاسکو کمای 15 با استفاده از کاپنوگرافی بود.در یک مطالعه مداخله ای قبل و بعد که در دپارتمان طب اروژانس دانشگاه علوم پزشکی تبریز بر روی بیماران ترومائی با امتیاز گلاسکو کمای 15 انجام دادیم، تاثیر کلار گردنی بر تهویه بیماران ترومائی با امتیاز گلاسکو کمای 15 با استفاده از کاپنوگرافی را مورد بررسی قرار دادیم. 65% از بیماران مرد و 35% از زن بودند. میانگین ET-Co2 بیماران با دستگاه کاپنوگرافی بدون کلار گردنی 46/4 62/34 و میانگین ET-Co2 بیماران با دستگاه کاپنوگرافی با کلار گردنی 31/2 21/34 بود. میانگین ریت تنفس بیماران بدون کلار گردنی 89/6 82/16 و میانگین ریت تنفس بیماران با کلار گردنی 90/3 69/17 بود. میانگین O2 Sat. بیماران بدون کلار گردنی 08/3 45/95 و میانگین O2 Sat. بیماران با کلار گردنی 70/1 56/95 بود.
تاثیر اجرای الگوی توانمند سازی خانواده محور بر دانش، نگرش و رفتار مراقبتی مراقبین دارای کودک کم توان ذهنی- 1392
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پرستاری و مامایی, 1393) عبداللهی, حسین; ارشدی بستان آباد, محمد; اصغری جعفرآبادی, محمد; برزنجه عطری, شیرین
چکیده: مقدمه: داشتن کودک کم توان ذهنی مشکلات جسمی، روحی، روانی و اجتماعی زیادی را بر واحد خانواده تحمیل می کند و آنان را دچار آسیب پذیری می نماید. یکی از رویکردهایی که از سوی سازمان جهانی بهداشت برای کمک و یاری رساندن به این خانواده ها در اولویت قرار داده شده است، تشویق کشورها به توانمند سازی خانواده ها و مددجویان می باشد. هدف : تعیین تاثیر اجرای الگوی توانمند سازی خانواده محور بر دانش، نگرش و رفتار مراقبتی مراقبین دارای کودک کم توان ذهنی می باشد. روش مطالعه این مطالعه از نوع مداخله ای تصادفی کنترل دار می باشد که در سال 1392 در مرکز توانبخشی زینب میانه انجام گرفت. 64 مراقبت دارای کودک کم توان ذهنی 6-18 سالم بطور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گروه مداخله 6 جلسه کلاس آموزشی مطابق با مراحل الگوی توانمند سازی برگزار گردید ولی برای گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نشد. در هر دو گروه در ابتدا و انتهای مطالعه، داده ها بر اساس پرسش نامه های محقق ساخته دانش، نگرش و رفتار جمع آوری گردید. داده ها از طریق نرم افزارSPSS21 و با استفاده از آزمون های آماری تی زوج، تی مستقل و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها بین میانگین دانش، نگرش و رفتار مراقبین در هر دو گروه، قبل از مداخله اختلاف آماری معنی داری بدست نیامد. نتایج نشان داد 1/5 ماه بعد از اجرای مداخله، افزایش میزان دانش، نگرش و رفتار مراقبین در گروه مداخله قبل 62/29-+6/51 ،8/54-+2/80)و48/64-+5/63 ) و بعد از مداخله 72/57-+3/76 ،14/50-+1/86)و58/46-+2/77 ) معنی دار بود .(P<0/05) در گروه کنترل نیز میانگین نمرات دانش، نگرش و رفتار مراقبتی مراقبین قبل (، 62/25-+7/80 ،7/77-+3/45 و43/87-+6/10 ) و بعد از مداخله 65/35-+4/64 ،8/12-+3/10)و43/87-+5/42 ) معنی دار نبود .(P>0/05) نتیجه گیری : توانمندسازی بخصوص اگر با رویکرد خانواده - محور همراه باشد، موجب ارتقاء هر بیشتر توانایی های خانواده بعنوان یک سیستم به هم پیوسته شده و نیاز به مداخلات بهداشتی و درمانی از سوی نهادهای بهداشتی را کاهش می دهد.
مقایسه پیامدهای بالینی اپروچ جراحی ترانس اوله کرانون با اپروچ برایان مور در شکستگی های داخل مفصلی دیستال هومروس
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1393) گنج پورثالث, جعفر; سلیمانپور, جعفر
The purpose of this study was to compare term results in the treatment two approaches Bryan Morrey versus Trans olecranon. In the a descriptive analytical study, 30 patients with intra articular distal humerus type C fractures were divided into two groups of 15 patients. They were matched for age, sex and type of fracture. Patients were compared with complications including bone union rate, union time and functional ability. In this study, 30 patients, mean age 43.6 10.7 years, including 21 males and 9 females were studied. The two groups were matched for age and sex differences were not statistically significant. Union rate of Bryan Morrey approach was 100% and Trans olecranon was 86.7%, there was no significant difference between the two groups. Union duration in Bryan Morrey was 2.9 0.5 months in Trans olecranon 3.4 0.8 months. The time of the union between the two groups showed no significant difference. The most important complication of Trans olecranon group was nerve injury of ulna nerve , bursitis formation and nonunion in 2 cases (13.3%) and in the Bryan Morrey group was not complication. Time of operation for Bryan Morrey surgical approach was significantly less than the Trans olecranon(p<0.05). Elbow range of motion did not different between the two methods., هدف از این مطالعه مقایسه نتایج کوتاه مدت دو اپروچ برایان موری در مقابل ترانس اوله کرانون در درمان این نوع شکستگی ها است. در یک مطالعه توصیفی تحلیلی 30 بیمار دارای شکستگی داخل مفصلی دیستال هومروس تیپ C در دو گروه 15 نفری مورد مطالعه قرار گرفتند. آنها بر اساس سن و جنس و تیپ شکستگی همسان سازی شدند. بیماران از نظر عوارض ، میزان جوش خوردن ، مدت زمان جوش خوردن و توانایی عملکردی مورد مقایسه قرار گرفتند. در این مطالعه30 بیمار میانگین سنی 7/106/43 سال شامل 21 مرد و 9 زن مورد مطالعه قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن و جنس همسان بوده و تفاوت آماری معنی داری نداشتند. میزان جوش خوردگی در اپروچ برایان موری 100% و در ترانس اوله کرانون 7/86% بود که تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. مدت زمان جوش خوردگی در برایان موری 5/09/2 ماه و در ترانس اوله کرانون 8/04/3 ماه بود که از نظر زمان جوش خوردگی بین دو گروه تفاوتی مشاهده نشد. مهمترین عارضه در گروه ترانس اوله کرانون آسیب عصبی اولنا ، تشکیل بورسیت و عدم جوش خوردگی 2 مورد(3/13%) بود و در گروه برایان موری عارضه ای وجود نداشت. مدت زمان جراحی در اپروچ برایان موری به طور معنی داری کمتر از ترانس اوله کرانون بود(P<05/0). دامنه حرکات آرنج تفاوت چندانی بین دو روش نداشت.
اثر حرارت قبل از پلیمریزاسیون نوری کامپوزیت های با بیس سایلوران بر شکل گیری درز در لبه ترمیم های کلاس پنج
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده دندانپزشکی, 1393) سعادت خواجه، مریم; علیزاده اسکویی, پرنیان
انقباض پلیمریزاسیون، عامل عمده مشکلات ترمیم های کامپوزیتی به خصوص ترمیم های مستقیم خلفی است و تلاش برای یافتن راهی برای غلبه بر آن و در نتیجه بهبود تطابق مارجینال زمینه ساز تحقیقات متعددی بوده است.هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر حرارت دادن کامپوزیت های با بیس سایلوران قبل از پلیمریزاسیون نوری، بر شکل گیری گپ در مارجین ترمیم های کلاس V بود. مواد و روش ها: روی سطح باکال 46 نمونه دندان گاوی سالم، حفرات کلاس پنج استاندارد تراشیده شده و سپس به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شد: گروه اول استفاده از سیستم باندینگ سایلوران و ترمیم حفره با کامپوزیت با بیس سایلوران در دمای اتاق. گروه دوم استفاده از سیستم باندینگ سایلوران و ترمیم حفره با کامپوزیت با بیس سایلوران حرارت داده شده در حمام آب گرم 54 درجه سانتیگراد به مدت 10دقیقه. در نهایت نمونه ها به صورت باکولینگوالی برش داده شده و تصویر آن زیر استریومیکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفت. به وسیله نرم افزار اختصاصی، گپ موجود در حدفاصل ترمیم-دندان در 3 نقطه خارجی، میانی، داخلی اندازه گیری شد و عرض درز اندازه گیری شده در گروه اول و گروه دوم باهم مقایسه شد. و نیز عرض درز اکلوزالی و ژنژیوالی درون هرگروه باهم مقایسه شده است. داده ها بعد از محاسبه میانگین و انحراف معیار تحت آنالیز آماری با آزمون Two factor ANOVA test با استفاده از نرم افزار SPSS17 قرار گرفتند ، سطح معنی داری 0.05= در نظر گرفته شد. نتایج: میانگین اندازه گپ مارجینال در گروه حرارت داده نشده ( 3.83 12.74) به طور معنی داری بیشتر از میانگین این اندازه در گروه حرارت داده شده (2.07 7.65) بود (0.001&amp;amp;amp;amp;amp;gt; P) . ولی تفاوت بین مارجین های اکلوزالی و ژنژیوالی معنی دار نبود ( 0.61 P =). اثر تعاملی heating و منطقه مارجین(نوع * گروه) هم معنی دار نبود ( 0.31 P =). نتیجه گیری: حرارت دادن کامپوزیت های سایلوران بیس قبل از پلیمریزاسیون نوری آنها، موجب کاهش اندازه گپ ایجاد شده در حدفاصل ترمیم و دندان در حفرات کلاسVمی شود
مقایسه اثر بتامتازون موضعی در برابر تاکرولیموس 1/0% موضعی در درمان ویتیلیگو
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1393) هریزچی قدیم, حمیده; بابائی نژاد, شهلا
The role of tacrolimus in is shown in repigmentation in vitiligo. In this study we aim to compare the efficacy of topical betamethasone with topical tacrolimus 0.1% in treatment of vitiligo. In this randomized clinical trial, 60 patients with vitiligo (23 male and 37 female with mean age of 30.7716.12 years) were randomly assigned to two groups. In first group, topical tacrolimus 0.1% and in second group topical betamethasone was used. Patients were visited every month in first 6 months and every two months in the last six months. At the end of the study, repigmentation rate, side effects and patients satisfaction from each treatment were recorded. In tacrolimus group, repigmentation rate was 1-24% in 16.7%, 25-49% in 46.7%, 50-74% in 20% and 75-99% in 10%. In betamethasone group, these results were 33.3%, 13.3%, 10% and 3.3%, respectively. Degrees of repigmentation was significantly higher in tacrolimus group compared to betamethasone group (p<0.001). Side effects including erythema were observed in 3 cases (10%) in tacrolimus group and 0 cases in betamethasone group and the difference was not significant (p=0.23). Dermatitis and burning were not seen in any cases. Patients in betamethasone group were significantly more unsatisfied (56.7% vs. 20%, p=0.001)., هدف از این مطالعه، مقایسه اثر بتامازون موضعی در برابر تاکرولیموس 1/0% موضعی در درمان ویتیلیگو می باشد.در این کار آزمایی بالینی تصادفی شده، 60 بیمار مبتلا به ویتلیگو (23 مذکر و 37 مؤنث با میانگین سنی 12/1677/30 سال) به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول کرم تاکرولیموس 1/0% موضعی مورد استفاده قرار گرفته و در گروه دوم از کرم بتامتازون موضعی استفاده شد. بیماران طی یک سال در 6 ماه اول (هر یکماه کنترل) و در 6 ماه دوم (هر دو ماه کنترل) شدند. در پایان مطالعه میزان رپیگمانتاسیون، عوارض جانبی و میزان رضایت بیماران از درمان در هر روش ثبت گردید. در گروه تاکرولیموس میزان رپیگمانتاسیون 24-1% در 7/16%، 49-25% در 7/46%، 74-50% در 20% و 99-75% در 10% وجود داشت. این مقادیر در گروه بتامتازون به ترتیب 3/33%، 3/13%، 10% و 3/3% بود. درجاتی از رپیگمانتاسیون در گروه تاکرولیموس در مقایسه با گروه بتامتازون بطور بارزی بیشتر بود (001/0p<). عوارض جانبی شامل اریتم در 3 مورد (10%) بیماران گروه تارکرولیموس مشاهده گردید، در حالیکه در گروه بتامتازون در هیچ موردی رؤیت نشد. تفاوت موجود از نظر آماری معنی دار نبود (23/0=p). درماتیت و سوزش در هیچ موردی وجود نداشت. بیماران گروه بتامتازون به میزان بیشتری از نتایج درمان ناراضی بودند (7/56% در برابر 20%، 001/0=p).
بررسی دموگرافیک و اپیدمیولوژیک موارد مسمومیت با مواد مخدر و روان گردان مراجعه کننده به اورژانس های شهر تبریز در سال 91
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1393) شمس وحدتی, صمد; رجائی, روزبه
Purpose: Today poisonings are one of the medical emergencies in the world,and an important cause of mortalities in societies.In last years poisioning with opiates and narcotics increses specialy among young people,so prevention and early treatment of this cases have great important in decreasing mortality. Methods and Materials: This study is a analytical descriptive research,the sampling was enumeration of poisioned patients with opiates or narcotics or both of them.we prepared a Questionnaire,including demographic and epidemiologic data,that have been filled by patients families. Results: During one year of our study,227 patients admited to university emergency departement,that 167 persons have opiate poisioning,47 persons have narcotic poisioning and 13 persons have been poisioned with both of them.in this three group men are more than women,opiates used oral in most,and narcotics have been inhaled in most.vital signs of three groups were in normal range at first minutes of admition,but heart rate and respiratory rate and blood pressure were alittle higher in narcotic poisioners.at all we have 5 mortalities that was not meanable difference in these groups., مقدمه: مسمومیت ها یکی از اورژانس های پزشکی می باشند و در بین علل شایع مرگ در جهان، از علل مهم و رو به افزایش مرگ و میر محسوب می شوند. در سال های اخیر، شیوع مسمومیت با مواد مخدر و مواد روان گردان از جمله آمفتامین ها به خصوص در میان افراد جوان رو به افزایش است. پیش گیری و درمان به موقع این مسمومیت ها می تواند به میزان قابل توجهی از آمار مرگ و میر در جهان بکاهد.روش: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی تحلیلی بود. روش نمونه گیری به صورت سرشماری از مسمومین با مواد مخدر یا مواد روان گردان به تنهایی و یا توام بود. پرسشنامه ای که حاوی سوالاتی در زمینه مشخصات فردی بیمار از قبیل:جنس و سن و نوع ماده مصرفی،میزان ماده مصرفی، زمان مصرف، علایم حیاتی حین مراجعه،سطح هوشیاری، طریقه مصرف، مصرف همزمان سایر داروها، موارد منجر به بستری، پیامد بیماری، طول مدت بستری می باشد با پرسش از اطرافیان بیمار تکمیل شد.یافته ها: در مدت1 سال، از کل مسمومین مراجعه کننده به اورژانس های دانشگاه که 227 نفر بودند، 167 نفر (73.6%) در این مطالعه مسمومیت با انواع مواد مخدر داشتند،47 نفر با مواد روانگردان و 13 مورد نیز مصرف توام مواد مخدر و روانگردان داشتند. در هر سه گروه فراوانی مردان بیشتر از زنان بود، مواد مخدر بیشتر به صورت خوراکی، مواد روان گردان استنشاقی و مصرف توام مواد بیشتر به صورت ترکیبی از روش ها به کار برده شده بود. علایم حیاتی بدو ورود بیماران در سه گروه در محدوده طبیعی بود، اما در مواد روان گردان میانگین ضربان قلب، تعداد تنفس و فشار خون، مختصری بالاتر از مواد مخدر بود. توزیع فراوانی پیامد بر اساس نوع ماده مصرفی اختلاف معنی داری نداشت و در مجموع 5 نفر فوت کردند
اثر شیمی درمانی داخل پریتوئن در تبدیل کانسر معده غیر قابل عمل به تومور قابل جراحی از نظر ارزش سوروایول یکساله و بهبود کیفیت زندگی
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1393) آژوغ, رامین; هاشم زاده, شهریار
Background: Advanced non-operable gastric cancer is a great challenge for physicians. Intraperitoneal chemotherapy is introduced as a treatment to reduce the size of tumor as operable. The aim of current study is to evaluate the effect of intraperitoneal chemotherapy in series of patients with non-operable gastric cancer. Methods: In this case series, 8 patients with advanced non-operable gastric cancer underwent intraperitoneal chemotherapy in three sessions with 10 days interval. In each session, dexamethasone and kitril were infused before chemotherapy and then cisplatin-5FU were given with doses of 100 mg/m2/day and 200 mg/m2/day with an infusion pump in to the peritoneal space via intraperitoneal catheter. After 10 days from the last session, the patient underwent re-laparatomy to evaluate the possibility to resect the tumor. Results: From eight patients, one left the study because of intolerance to first session of chemotherapy. Among seven patients, improvement in feeding and quality of life after first and second session of chemotherapy was seen in four cases. The third session was tolerated only in one patient. Two patients were alive after chemotherapy sessions with survival of 5 and 8 months till this report presentation, respectively. In both cases the tumor size was reduced. The five deceased patients had survival of 1 to 5 months, هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر شیمی درمانی داخل پریتوئن در مجموعه ای از بیماران با کانسر معده غیر قابل عمل بود.روش کار: در این مطالعه case series، تعداد 8 بیمار با کانسر پیشرفته معده غیر قابل جراحی تحت شیمی درمانی داخل پریتوئن در سه نوبت به فاصله ده روز از هم قرار گرفتند. در هر نوبت دارو های دگزامتازون و کیتریل قبل از شروع شیمی درمانی تزریق شده و سپس سیس پلاتین-5FU به ترتیب با دوز های mg/m2/day 100، mg/m2/day 200، در طی سه روز متوالی از طریق پمپ انفوزیون به داخل پریتوئن از طریق کاتتر دیالیز صفاقی تزریق و بیمار ترخیص گردید. بعد از 10 روز از آخرین نوبت، بیمار تحت لاپاراتومی مجدد قرار گرفت تا امکان برداشتن تومور بررسی شود. نتایج: از 8 بیمار، یک بیمار به علت عدم تحمل نوبت اول شیمی درمانی از مطالعه کنار رفت. از 7 مورد باقی مانده، بهبود در تغذیه و کیفیت زندگی بیماران به دنبال نوبت اول و دوم شیمی درمانی در 4 مورد مشاهده گردید. مرحله سوم شیمی درمانی تنها در یک بیمار تحمل گردید. دو بیمار بعد از نوبت های شیمی درمانی زنده ماندند که به ترتیب بقاء 5 و 8 ماهه تا زمان ارائه گزارش داشتند. در هر دو مورد سایز تومور کوچکتر شده بود. 5 بیمار فوت شده نیز میزان بقاء یک تا 5 ماه داشتند.
اثر ان-استیل سیستئین در پیشگیری از اتوتوکسیسیته ناشی از وانکومایسین در بیماران دیالیز صفاقی دچار پریتونیت
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1393) امامی پور, مینا; نادرپور, مسعود; عابدی آذر, سیما; اعتمادی, جلال
پریتونیت به‌عنوان یكی از عوارض ناشی از دیالیز صفاقی (CAPD) مطرح می‌باشد. ونكومایسین و آمینوگلیكوزیدها برای درمان پریتونیت ناشی از CAPD علی‌رغم ریسك بالقوه آنان در ایجاد اتوتوكسیسیتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. ان – استیل سیستئین(NAC) داروئی است كه در درمان و پروفیلاكسی بسیاری از بیماری‌های در ارتباط با استرس‌های اكسیداتیو كاربرد دارد.هدف این مطالعه بررسی این مسأله بود كه آیا اتوتوكسیسیتی ناشی از ونكومایسین كه برای درمان پریتونیت ناشی از CAPD مورد استفاده قرار می‌گیرد، توسط ان – استیل سیستئین قابل‌ پیش‌گیری و / یا درمان است؟مواد و روش كار60 بیمار كه از مهرماه 1391 لغایت آذرماه 1392 حملات پریتونیت ناشی از CAPD را به‌هم زده بودند وارد مطالعه ما شدند. بیماران به دو گروه تقسیم گشتند. یكی آن‌هایی كه درمان تكمیلی ان – استیل سیستئین را دریافت كردند (30=n) و گروه كنترل كه این درمان را دریافت ننمودند (30=n). در انتخاب حجم نمونه با نظر كارشناس آمار و با توجه به مقالات محدود و مشابهی كه در دسترس بود با در نظر گرفتن 05/0 = و توان 80 درصد، تعداد 30 نمونه برای هر گروه (كنترل و شاهد) و در مجموع 60 نمونه برآورد گردید. نمونه‌گیری در مورد بیماران این مطالعه به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی با استفاده از نرم‌افزار Rand list انجام شد. تست‌های عملكرد شنوایی در فركانس‌های پایین و بالا در هر 2 گروه از بیماران، یكی قبل از شروع درمان به‌عنوان (Baseline) و دیگری در روز 29 بعد از قطع درمان انجام پذیرفت و دوز كلی ونكومایسین دریافتی نیز ثبت گردید.نتایج و یافته‌هاتفاوت واضح آماری بین گروه‌ها در عملكرد شنوایی در شروع مطالعه مشاهده نگردید. با وجود این بیمارانی كه ان – استیل سیستئین دریافت كردند، تست‌های عملكردی شنوایی بهتری، 29 روز بعد از درمان در مقایسه با گروه كنترل داشتند (05/0 p).تفاوت آماری معنی‌داری بین تست‌های عملكرد شنوایی در فركانس‌های پایین بعد از درمان در مقایسه با مقادیر پایه در بیمارانی كه NAC دریافت كرده بودند دیده شد (02/0 = p) و هم‌چنین در فركانس‌های بالا وضعیت شنوایی در این گروه بهبود یافته بود (001/0 p).تست‌های عملكرد شنوایی در پی‌گیری بعد از درمان در مقایسه با مقادیر پایه در فركانس‌های پایین در گروه شاهد كه NAC دریافت نكرده بودند، تغییر معنی‌دار آماری نداشت (96/0 = p) ولی در فركانس‌های بالا، شنوایی این گروه بدتر شده بود و از نظر آماری معنی‌دار بود (006/0 = p)، بنابراین می‌توان چنین برداشت كرد كه ان – استیل سیستئین اثرات پروتكتیو و درمانی در اتوتوكسیسیتی بیماران در فركانس‌های پایین و بالا دارد., Peritonitis is currently one of the leading complications of continuous ambulatory peritoneal dialysis (CAPD) treatment.Vancomycin is used in the treatment of CAPD peritonitis despite its potential risk for ototoxicity. N-acetylcysteine (NAC) is a molecule used in the treatment and prophylaxis of many diseases related to oxidative stress. The aim of this study was to examine whether ototoxicity due to vancomycin used in the treatment of CAPD peritonitis can be prevented by NAC.Materials and methods: Sixty patients, who developed CAPD peritonitis from September 2012 to November 2013 were included in this study. Patients were divided into two groups, those taking an additional NAC treatment (n = 30) and a control group (n = 30). Low and high-frequency hearing function tests were performed on the two groups before treatment (baseline), and 9±2 days after the treatment (follow-up). Total doses of vancomycin was recorded. Results: There was no statistically signicant difference between the groups in terms of hearing functions at the beginning. However, patients taking NAC had better hearing function test results after the treatment compared with those of the control group (P < 0.05). There were no statistical differences between post treatment low-frequency hearing function tests conducted at the baseline and follow-up in control group and patients taking NAC but NAC may also have a curative effect on impaired low-frequency hearing functions in case group. In follow-up, high-frequency hearing functions worsened when compared with the baseline high-frequency results in the control group (P =0.006). It was found that NAC had a protective effect against ototoxicity on high-frequency hearing functions. In follow-up, high-frequency hearing functions improved when compared with baseline high-frequency hearing functions in patients taking NAC (P 0.001).
ارتباط ابعاد ناحیه تحتانی سینوس ماگزیلاری در ارتفاعهای مختلف با ضخامت غشای اشنایدرین با استفاده از تصاویر حاصل از cone beam computed tomography
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده دندانپزشکی, 1393) صدیقی، علیرضا; شیرمحمدی, عدیله
بازسازی بی دندانی ناحیه خلف ماگزیلا با ایمپلنت مشکلات متعددی از جمله پنوماتیزاسیون سینوس ماگزیلاری،تحلیل ریج باقیمانده و در نتیجه کاهش ارتفاع استخوان باقیمانده را به همراه دارد. جراحی سینوس لیفت برای افزایش ارتفاع استخوان باقیمانده با بالا بردن غشای اشنایدرین در این ناحیه انجام می گیرد. مهمترین مشکل جراحی سینوس لیفت سوراخ شدن غشای اشنیدرین می باشد.ضخامت این غشا اهمیت زیادی در جلوگیری از سوراخ شدگی یا پاره شدن این غشا دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی ارتباط ابعاد ناحیه تحتانی سینوس ماگزیلاری با ضخامت غشای اشنایدرین به کمک تصاویر حاصله از CBCT دربیماران تحت درمان ایمپلنت در خلف ماگزیلا است. روش انجام مطالعه: در این مطالعه به صورت گذشته نگر 130 تصویر CBCT ازفک بالا در بیماران مراجعه کننده به کلینیک رادیولوژی دهان و فک و صورت در سال 91 مورد مطالعه قرار گرفت. تصویر برش کرونال در ناحیه ریشه مزیوباکال مولر اول فک بالا اماده شد. سپس ضخامت غشای اشنایدرین و همچنین زاویه ی تقارب دیواره های مدیال ولترال سینوس و عرض مدیولترال سینوس در ارتفاع 3و5و7 میلیمتری از تحتانی ترین نقطه سینوس نمونه ها اندازه گرفته شد. درنهایت با مقایسه داده های بدست امده به کمک انالیز اماری پیرسون در نرم افزار SPSS(13)، ارتباط زاویه مذکور و عرض سینوس در ارتفاعات مشخص شده با ضخامت غشای اشنایدرین بررسی شد. یافته ها: ارتباط معنی داری بین هر یک از متغیرهای زاویه تقارب ناحیه تحتانی سینوس (p-value<0.01 , r =-0.561)، عرض مدیولترالی سینوس ماگزیلاری در ارتفاع 3میلیمتری (p-value<0.01 , r =-0.477)، در ارتفاع 5میلیمتری(p-value<0.01 , r = -0.334) و در ارتفاع 7میلیمتری (p-value<0.01 , r = -0.347) با ضخامت غشای اشنایدرین وجود داشت. نتیجه گیری : هرچه که ناحیه تحتانی سینوس ماگزیلاری باریک تر شود ضخامت غشای اشنایدرین افزایش یافته و این می تواند باعث کاهش احتمال سوراخ شدگی یا پاره شدن غشای اشنایدرین گردد.
بررسی سطح آگاهی دندانپزشکان عمومی شهر تبریزدرباره طرح درمان ایمپلنت درسال1392
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده دندانپزشکی, 1393) صباحی، احد; پورنصراله, علیرضا
بر اساس شواهد موجود در کشور ما همانند سایر کشور های جهان، درخواست برای ایمپلنت رو به افزایش است. لذا ارتقای دانش و عملکرد دندانپزشکان در این زمینه ضروری به نظر می رسد. هدف این پژوهش بررسی سطح آگاهی دندانپزشکان عمومی شهر تبریز درباره طرح درمان ایمپلنت است. مواد و روش ها : در این مطالعه پیمایشی- مقطعی، 272 نفر از دندانپزشکان عمومی شهرستان تبریز مورد بررسی قرار گرفتند. بدین منظور گرد آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته که روایی و پایایی آن به اثبات رسیده بود؛ انجام گرفت. داده ها با استفاده از روشهای آماری توصیفی و تحلیلی و نرم افزار SPSS 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها : نتایج حاکی از آن بود که میانگین آگاهی دندانپزشکان عمومی شهر تبریز از طرح درمان ایمپلنت به میزان 4/19 میباشد.1/1 درصد از دندانپزشکان از نظر آگاهی در سطح ضعیف، 79 درصد در سطح متوسط و 9/19 درصد در حد خوب بودند. آنالیزها نشان دادند که بین سطح آگاهی دندانپزشکان با سابقه کار، جنسیت و سابقه شرکت در دوره های بازآموزی رابطه معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: به طور کلی میزان آگاهی دندانپزشکان عمومی شهر تبریز درباره طرح درمان ایمپلنت در حد متوسط بود
تاثیر کلسی تونین در درمان کپسولیت چسبنده شانه
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1393) بازآور, محمدرضا; روحانی, علیرضا
The presents study aims at evaluating effects of calcitonin in treating shoulder adhesive capsulitis. This double-blind randomized clinical trial study was conducted on 64 patients suffering from shoulder adhesive capsulitis. The understudy patients were divided into two groups. The case and control groups were given intranasal calcitonin spray and placebo spray, respectively. The patients were evaluated before and after treatment considering severity of shoulder pain, motion range of shoulder, and ability in performing routine occupational and recreational activities. There was not any significant difference between the groups considering age and gender. Data analysis demonstrated that rate of shoulder pain mitigation, motion range improvement, and increasing of the patients capability in their activities in the group treated with calcitonin was significantly more than that of the placebo group. Summing the mentioned rates in the calcitonin group, it was made clear that 22 (68%) and 10 (32%) patients experienced improvement and non-improvement in their shoulder function. This is while improvement and non-improvement of shoulder function are seen in 9 (28%) and 23 (72%) of patients of the placebo group., هدف این مطالعه بررسی اثر کلسیصتونین در درمان کپسولیت چسبنده شانه است. این تحقیق یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور است که به روش آینده نگر روی 64 بیمار مبتلا به کپسولیت چسبنده شانه در کلینیک شانه مرکز آموزشی و درمانی شهدا تبریز انجام شده است. بیماران مورد مطالعه به دو گروه تقسیم شده و به گروه مداخله اسپری کلسیصتونین اینترانازال و به گروه کنترل اسپری پلاسبو داده شد. بیماران قبل و بعد از درمان براساس شدت درد شانه، دامنه حرکتی شانه و میزان توانایی در انجام فعالیتهای روزانه، شغلی و تفریحی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های حاصل از مطالعه با استفاده از آزمون های آماری و نرم افزار SPSS17/win مورد آنالیز قرار گرفت وصدر تمام مراحل مطالعه مقدار P کمتر از 05/0 معنی دار بود. از نظر سن(P = 0.7) وجنس(P = 1) تفاوت قابل ملاحظه ای درصدو گروه وجود نداشت. بعد از آنالیز داده ها مشخص شد میزان کاهش درد شانه ( مقدار p کمتر از 001/0) بهبود دامنه حرکتی شانه ( مقدار p کمتر از 02/0) و افزایش توانایی بیماران در انجام فعالیتهایشان ( مقدار p کمتر از 02/0) به طور معنی داری در گروه تحت درمان با کلسیصتونین بیشتر از گروه تحت درمان با پلاسبو می باشد. همچنین با جمع بندی میزانهای فوق در گروه تحت درمان با کلسیصتونین 22 بیمار (68%) بهبودی و 10 بیمار (32%) عدم بهبود در عملکرد شانه را داشتند درحالیکه در گروه تحت درمان با پلاسبو 9 بیمار (28%) بهبودی و 23 بیمار (72%) عدم بهبود را نشان دادند.
اثر تخت های فیبركربن برمیزان تضعیف پرتو در رادیوتراپی مگاولتاژ و میزان تغییرات دوز پوست درناحیه Biuld up
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1393) صداقتیان, طاهره; مخدومی, یاشا; راستا, حسین; مومن نژاد, مهدی
فیبرکربن به دلیل ویژگی هایی شامل تضعیف کم پرتو نسبت به سایر مواد مورد استفاده رایج ترین ماده مورد استفاده در تخت های درمانی است. تضعیف پرتو باعث جابجایی ناحیه بیلدآپ و کاهش اثر حفظ پوست و کم شدن حجم هدف می گردد . هدف این مطالعه اندازگیری تضعیف پرتویی و جابجایی ناحیه بیلدآپ در دو تخت ZXT,550TXT می باشد.مواد وروش ها: ما برای این اندازگیری تضعیف تخت از فانتوم استوانه ای PMMA دزیمتر فارمر و الکترومترDose1 استفاده نمودیم. الکترومتررا در محل تعبیه شده در مرکز فانتوم و ایزوسنتر دستگاه قرار دادیم سپس گانتری شروع به چرخیدن حول ایزوسنتر نمود و میزان پرتو در هر 10 درجه از گردش اندازگیری میشد. به منظور اندازگیری میزان جابه جایی ناحیه بیلد آپ از فانتوم آب جامد و آشکارساز صفحه موازی و الکترومترDose1 استفاده نمودیم. فانتوم را در ایزوسنتر گانتری قرار داده الکترومتر را در مرکز فانتوم قرار دادیم سپس ناحیه بیلدآپ را در دو زاویه صفر و 180 درجه اندازه گرفتیم و دو مقدار را با هم مقایسه نمودیم.یافته ها: ما به مقادیر قابل توجهی تضعیف و تغییرات ناحیه بیلدآپ در تخت550 TXT رسیدیم که مقدار ماکسیمم آن برابر 5.95% و در میدان cm2 5×5 زاویه 130 و انرژی6MV ایجاد شد بود. میزان ماکسیمم جابه جایی( ناحیه بیلدآپ) در میدانcm210×10 و انرژی 6MV برابر7mm بود., Fiber carbon is the most commonly used material for treatment couch due to causing less beam attenuation than the other materials. Beam attenuation replaces buildup region, reduces skin-sparing effect and causes underdosage target volume. The purpose of this study was measured, 550TxT radiotherapy couch attenuation and variation of buildup region.Material and method: We used cylindrical PMMA phantom farmer chamber and dose 1 electrometer, we set PMMA phantom in isocenter of gantry and set the farmer chamber on phantom then gantry circulated even 10 angle and we measured attenuation. For measured build up region we used Marcus chamber and solid water Phantom and dose1 electrometer, we set solid water Phantom on isocenter of gantry and set Marcus chamber in it, then measured build up region in 0 and 180 gantry angels then compared these values.Result: We have notable attenuation and variation Build up region in 550 TxT couch, the maximum attenuation was 5.95% in 6MV and 5×5cm2 and 130 gantry angle, maximum variation was 7mm on 6MV and 10×10cm2
ارزیابی امتیاز ترومای سارتریوس در تعیین پروگنوز بیماران مولتی ترومایی
(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1393) شمس وحدتی, صمد; قلی پور, چنگیز; رحمانی, فرزاد
Our aim in this study was to assess GAP and MGAP score and prove that they are better predicts in assessment of mortality and can be applied more easily than the previous trauma scores among trauma patients in the emergency department (ED). We reviewed sartorius MGAP and GAP models for the early care of trauma patients in 375 adult traumatic victims. We collected predictors (age, mechanism of trauma, arterial blood presure and GCS score) from patients document then calculated the MGAP and GAP score and studied their relation with need to surgery, short time and long time mortality and long of stay more than ten days in ward. The mean of calculated GAP and MGAP score was 20/53 5/04 and 24/38 5.02. The C-statistics for GAP scores was (0/77 for need to surgey, 0/82 for long of stay more than 10 days, 0/94 for short time mortaliy and 0/95 long time mortality). The C-statistics for MGAP scores was ((0/78 for need to surgey, 0/81 for long of stay more than 10 days, 0/95 for short time mortaliy and 0/95 long time mortality)., هدف این مطالعه تعیین نمره شاخص GAP و MGAP و تثبیت این نکته که این دو مدل، مدل مناسب تری در ارزیابی مورتالیته و شاخص آسان تری در مقایسه با مدلهای شاخص بندی ترومای قبلی است.در بررسی شاخص سارتریوس MGAP و GAP در یک روش توصیفی تحلیلی375 بیمار مولتی ترومایی مورد بررسی قرار گرفتند. اطاعات متغیر ها شامل سن، مکانیزم تروما، فشار خون سیستولیک شریانی و نمره کمای گلاسکو از پرونده بیماران جمع آوری شد. نمره شاخص GAP و MGAP برای آنها محاسبه و ارتباط آن با نیاز به میانگین نمره شاخص MGAP و GAP 02/5 38/24 و 04/5 53/20 بدست آمد. سطح زیر نمودار برای شاخص GAP ( نیاز به جراحی77/0، بستری بیش از 10 روز 82/0، مورتالیتی کوتاه مدت 94/0 و مور تالیتی بلند مدت 95/0) بدست آمد. سطح زیر نمودار برای شاخص MGAP ( نیاز به جراحی78/0، بستری بیش از 10 روز 81/0، مورتالیتی کوتاه مدت 95/0 و مور تالیتی بلند مدت 95/0) بدست آمد.